In juli waren Saar Seys en Stéphanie Versele met de Diamonds actief op de World Games in het Poolse Wroclaw. Beiden vertellen over hun weekje met de nationale ploeg, dat werd afgesloten met een bronzen medaille.
Welke sfeer hing er in de stad en op de Worldgames?
Stéphanie: “De Worldgames leefden echt in de stad. Overal hingen affiches en vlaggen. Ook de bussen waren voorzien van de nodige reclame voor het evenement. We verbleven in een campus van de universiteit. Dit was allemaal vrij basic, maar proper. De sporthal zelf was volledig nieuw gebouwd speciaal voor de Worldgames.”
Saar: “Ik was heel tevreden over de infrastructuur. Ook alle andere zalen en gebouwen waar de andere sporten doorgingen waren heel verzorgd. De Worldgames waren dan ook HÉT evenement in Wroclaw. Overal waar je ging werd er reclame gemaakt. Zelfs op de flesjes water die je in de winkel kon krijgen.
Stéphanie: “Het leek ook wel alsof alle inwoners van de stad als vrijwilliger meewerkten op de Worldgames. Het was echt wel een groot evenement. De openingsceremonie werd gehouden in het voetbalstadion aan de rand van de stad en dit was toch vrij goed gevuld. Het was een zeer speciaal moment om dit stadion binnen te stappen. We werden in de stad ook wel eens gevraagd om te poseren voor een foto, maar dat waren eerder uitzonderingen.”
Hoe zag een dag als Diamond eruit tijdens de Worldgames?
Stéphanie: “We stonden meestal op rond 8 à 9u en gingen dan in groep eten. Aangezien de eetzaal niet aan onze slaapplaats was, nam dit steeds enige tijd in beslag.”
Saar: “We moesten eerst de tram nemen naar het cateringcentrum, waar alle atleten, ook van andere sporten, terecht konden voor de maaltijden. Na het ontbijt keerden we terug naar de universiteitscampus waar we verbleven, waar we nog even konden rusten voordat we gingen trainen.”
Stéphanie: “Afhankelijk van wanneer onze wedstrijd viel in de namiddag en tegen wie die was, hadden we in de voormiddag een lichte training. Die trainingen waren vooral goed om te wennen aan de nieuwe sporthal.”
Saar: “Na de training keerden we terug naar het cateringcentrum voor onze lunch. We kregen na het eten opnieuw wat tijd om te rusten, om daarna samen in de vergaderzaal de wedstrijd van die avond te bespreken. Na de verzorging vertrokken we opnieuw naar de sporthal om de wedstrijd te spelen. Na de wedstrijd konden we kiezen of we nog even de stad wilden intrekken of liever gingen slapen.”
Stéphanie: “Het waren drukke dagen, er was weinig tijd om nog andere sporten te gaan bekijken.”
Hoe verliep de aanloop naar de halve finale tegen Chinees Taipei?
Saar: “De eerste 3 wedstrijden werden gezien als voorbereiding op de wedstrijd tegen Chinese Taipei. Ik denk dat we wel tevreden kunnen zijn over de matchen in de groepsfase. De eerste wedstrijd tegen Australië (26-8) was wel wat wennen. De score was uiteindelijk vrij ruim, maar ons spel was zeker nog niet voldoende.”
Stéphanie: “We wisten dat de tweede wedstrijd tegen Nederland een moeilijke partij ging worden, maar nu moesten we er nog niet van winnen. We moesten vooral een goed gevoel overhouden aan deze match en dit lukte ook vrij goed. Vooral het derde en vierde kwart draaiden we goed mee met Nederland (tijdens het tornooi werden de wedstrijden gespeeld in 4 kwarten van 10 minuten).”
Saar: “Tegen Nederland (16-24) zijn we heel zwak gestart maar we hebben ons daarna inderdaad goed herpakt. Dat gaf ons ook vertrouwen richting de derde partij tegen China. Tegen de Chinezen speelden we dan ook collectief een hele sterke match, wat resulteerde in een ruime 36-13 zege.”
Stéphanie: “Vooraf werd gevreesd dat dit ook een moeilijke match zou worden aangezien China in de voorbereiding ook van Engeland had gewonnen, maar uiteindelijk wonnen we de wedstrijd vlot.”
Hoe ging het team vervolgens om met de nederlaag tegen de Taiwanezen?
Stéphanie: “We wisten op voorhand dat dit een zware match ging worden, maar als we goed speelden, zouden we de betere moeten zijn. Helaas bleek Taipei een topdag te hebben, voornamelijk langs dameszijde, en scoorden ze aan een percentage van meer dan 30%. De ploeg heeft geprobeerd, maar aan het eind moesten we onze meerdere erkennen in de Taiwanezen, die verdiend wonnen.”
Saar: “De nederlaag tegen Taiwan heeft ons mentaal een serieuze tik gegeven. In de kleedkamers was het dan ook muisstil. Nadat we terug op de campus waren hebben we alle koppen nog eens bij elkaar gestoken.”
Stéphanie: “De verslagenheid was groot maar we moesten door, want nu we het zilver verloren hadden, moesten we nog volop gaan voor het brons tegen Duitsland. Die waren bezig aan een zeer goed tornooi.”
Saar: “We kregen het na de nederlaag tegen Taipei hard te verduren en hebben heel wat negatieve commentaren moeten lezen, maar we hadden die avond maar 1 doel: overtuigend de bronzen medaille winnen.”
Stéphanie: “De scherpe reacties van sommige ‘supporters’ op sociale media waren lastig om mee om te gaan, maar na de nodige peptalks van de coach wezen alle neuzen weer in dezelfde richting om volop te gaan voor het brons.”
Hoe werd de overwinning tegen Duitsland en de bronzen medaille uiteindelijk gevierd?
Stéphanie: “De wedstrijd werd goed gestart door onze ploeg, die wou bewijzen dat we de dag ervoor gewoon een offday hadden. Al gauw bleek dat het verschil tussen de top-3 van de wereld en de rest toch vrij groot is. Uiteindelijk werd vrij gemakkelijk gewonnen van Duitsland. Het was alleen jammer dat Saar en ikzelf geen spelminuten meer kregen op het einde, toen de overwinning al binnen was.”
Saar: “De overwinning tegen Duitsland voelde erg dubbel. Enerzijds voelde het positief aan, aangezien je de bronzen medaille binnenhaalt en het tornooi met een overwinning kan afsluiten. Anderzijds gaf het me toch een vreemd gevoel aangezien je de finale niet speelt, waar je toch steeds op hoopt. De medaille werd die avond wel nog stevig gevierd. Bovendien werd ik om middernacht 20 jaar werd en kon ik dus op tram 2 stappen 😊. De andere spelers zorgden ervoor dat er een liedje werd afgespeeld en dat ik in de bloemetjes werd gezet, wat heel aangenaam was.”
Wat was je persoonlijk hoogtepunt van het tornooi?
Saar: “Mijn persoonlijke hoogtepunt was het starten in de basis tegen Nederland. Ik had enorm veel stress bij aanvang van de wedstrijd en dit resulteerde dan ook in een hele rommelige, chaotische eerste fase van de wedstrijd. Gaandeweg kon ik beter met de druk omgaan en kon ik heel tevreden zijn over mijn prestatie tegen de Hollanders. Ik kreeg dan ook van al mijn ploegmaten heel positieve feedback, wat me toch vertrouwen gaf.”
Stéphanie: “Voor mij was de hele ervaring op zich het hoogtepunt. De Worldgames zijn het hoogst haalbare voor een korfballer en dit mogen meemaken is wel een unieke ervaring. Het is vergelijkbaar met de Olympische Spelen, alleen is het veel kleinschaliger en krijgt het minder media-aandacht. De wedstrijd tegen China was voor mij persoonlijk een hoogtepunt, omdat ik een volledige match mocht spelen. Op voorhand werd door de supporters gezegd dat het niet makkelijk zou worden tegen China, maar uiteindelijk werd het toch een ruime overwinning. Vooral de eerste helft waren we zeer efficiënt en liepen we al snel uit naar een comfortabele voorsprong. De wedstrijd eindigde uiteindelijk op 36-13.”
Korfbalclub Floriant Merelbeke 